Club Chimaera

"Nou ik voel me alvast erg vereerd," grijns ik. Ze nam blijkbaar geen blad voor de mond en dat kon ik wel appreciëren in een meid.
'je bent een kleine alcoholist of niet ik rol even met mijn ogen en schud mijn hoofd. "Geen goed verhaal is ooit begonnen met de laatste keer dat ik water dronk. Daarbij als ik mijn alcohol niet zo kon waarderen dan had ik hier vandaag waarschijnlijk niet gezeten en dat zou nu toch echt een spijtige zaak geweest zijn niet waar?" Plaag ik haar voorzichtig. Ik vond het best amusant om dit meisje wat uit te dagen, haar antwoorden waren altijd erg rechtuit tot nu toe.
Eigenlijk was ik opzich ook geen grote drinker, bier was mijn go-to drankje maar voor een meisje als haar kon je moeilijk een biertje bestellen. Met één hand wreef ik over de achter kant van men nek een soort trekje dat ik had ontwikkelt als ik nadacht. "Euh wat dacht je van mojito voor jou dan ?" Dat was het beste dat ik kon verzinnen afgaande op wat ik meisjes wel al eens zien drinken had. "Over mij valt er niets te vertellen, toch niets dat intressant genoeg is om te weten," zeg ik terwijl ik onze drankjes bestel.
Ik merk dan eigelijk pas dat haar hand op mijn arm lag, ik keek er even vluchtig naar maar zei er niets over. Best wel een bold move van haar.

Rennend kom ik bij de club aan, maar vlak voor de club stop ik en loop rustig naar binnen. Het is gelukkig niet zo heel druk meer en ik loop naar de muur waar ik een verbanddoos aantref. Snel pak ik deze van de muur en haal er wat spullen uit waarna ik naar de wc's loop en daar een paar wonden schoonmaak. "shitshitshit" mompel ik zachtjes, de zombies waren met meer dan ik verwacht had.
toen ik het konijn had gezien was ik weg gegaan bij nessie en illiyana, ik wilde hun er niet bij betrekken. Diep in het bos aangekomen zag ik de zombies al en zonder op versterking te wachten had ik mijn lichaam verlaten en de zombies aangevallen. Stom natuurlijk, ze waren met veel te veel.
Ik was gelukkig snel en wendbaar waardoor ik veel aanvallen kon afwenden. Toch, was het niet voor de anderen geweest dan had ik dit niet kunnen navertellen. Stomme zombies ook denk ik bij mezelf, waarom moesten ze dan ook mijn wapens tegen me gebruiken. Terwijl ik langzaam wat verband om me wond op me arm bind loop ik terug de club binnen en zie daar stiles en de andere 2 meiden nog steeds zitten. Langzaam loop ik naar hun. "heey, is het okay als ik erbij kom zitten?".
Eigenlijk zonder op antwoord te wachten laat ik me op een barkruk zakken en ga verder met mijn verband, niet wetend dat er nog een blaadje in mijn blonde haar zit.

Ik kijk verrast op als Alice er weer bij komt zitten. "Heei!" ik merk dat mijn stem heel vrolijk klinkt als ik haar begroet. "Natuurlijk is het okay. Je was net opeens weg, waar was je heen gegaan?" ik kijk haar nieuwsgierig aan, en dan valt mijn oog op de wond. "Wow, hoe kom je daar ineens aan?" De wond in haar arm is aardig diep en ziet er niet uit alsof hij snel zal helen. Op de een of andere manier vind ik het een beetje verontrustend en er kruipt een bezorgd gevoel in me omhoog. Wat was er met dit meisje gebeurd?

Seraphina Dombegh schreef:

"Heei!"

Ik kijk haar aan, haar stem klinkt heel vrolijk en maakt dat ik glimlach.

Seraphina Dombegh schreef:

"Natuurlijk is het okay. Je was net opeens weg, waar was je heen gegaan?"

. "bedankt" zeg ik snel als ze me blijft aankijken. "ik wilde gewoon even wat frisse lucht, het werd me een beetje te druk hier." zeg ik met een glimlach, maar dan bedenk ik dat ze het misschien persoonlijk zou kunnen opvatten. "het is helemaal niet persoonlijk bedoelt hoor! ik vind jullie aardig". Dit meende ik serieus, het voelde goed om met nieuwe mensen kennis te maken.

Seraphina Dombegh schreef:

"Wow, hoe kom je daar ineens aan?"

Het duurt een tijdje voor ik snap wat ze bedoelt, maar merk dan dat ze naar mijn wond kijkt.
"ow dat, het is niet heel ernstig hoor" probeer ik haar gerust te stellen. "soms ben ik gewoon een kluns" probeer ik het een beetje weg te lachen. Ik denk terug aan een paar weken geleden.. hoe ik een wond van mijn vrienden kon genezen. Helaas kan ik dit nog niet bij mezelf.
Snel richtte ik me weer op Seraphina. "ik bestel even wat te drinken en dan ben ik terug okay?" en ik stap van de barkruk af en loop naar de bar terwijl ik snel me verband om me wond doe zodat mensne deze niet meer kunnen zien. Het was lief dat ze bezorgt was, maar ik zou haar niet kunnen vertellen hoe het komt, nog niet...

Seth Diodoros schreef:

"Nou ik voel me alvast erg vereerd.
Geen goed verhaal is ooit begonnen met de laatste keer dat ik water dronk. Daarbij als ik mijn alcohol niet zo kon waarderen dan had ik hier vandaag waarschijnlijk niet gezeten en dat zou nu toch echt een spijtige zaak geweest zijn niet waar?"

Daar moest ik heel even over nadenken. "ja dat is natuurlijk ook wel weer zo. Zonder je alcohol had je dat meisje" wijzend naar charlotte "nooit ontmoet" zeg ik met een knipoog.
"maar erger nog, dan had je mij niet ontmoet". Ook voor mij zou dat spijtig zijn geweest. Ik mag deze jongen wel. Zou ik hem niet afschrikken, ik reageer misschien iets te rechtdoorzee. Het is eigenlijk wel een beetje hoe ik ben.

Seth Diodoros schreef:

"Euh wat dacht je van mojito voor jou dan ?"

Ik kijk hem even aan. Het klinkt wel lekker en ik knik. "Een mojito klinkt lekker, doe die maar." Nu maar hopen dat ik het ook lekker zou vinden. Het zou toch wel?

Seth Diodoros schreef:

"Over mij valt er niets te vertellen, toch niets dat intressant genoeg is om te weten,"
.

"is je leven zo saai? of wil je het niet zo graag delen?" Wat ik best kan begrijpen. Ik zou ook niet mijn hele leven hier op tafel gooien. Al sta ik wel bekend als iemand die veel praat, en soms ook awkward dingen zegt.
Ik trek zacht mijn hand terug, die zacht nog even zijn arm streelt voor ik diezelfde hand gebruik om mijn bril af te doen en in mijn tas. Ik kon nu iets minder goed zien, maar het zou er wel beter uitzien.
Ik kijk hem weer aan terwijl we op onze drankjes wachten, nu was het zijn beurt om een move te maken

"Ja jou niet ontmoet hebben zou echt het einde geweest zijn, ik zou niet weten wat ik dan met de rest van mijn leven had aangevangen." Ik probeerde me zo serieus mogelijk te houden terwijl ik het zei maar een kleine glimlach ontsnapte me. Ja overdramatiseren was mijn ding wel zo, soms.
Even verstrakt mijn gezicht en ik neem moeizaam een slok van mijn net nieuw gezet bier. "Gewoon zo saai," zeg ik met een vermoeide glimlach. Tja hoe begon je aan het leven verhaal van iemand die zoveel fout gedaan had als ik. Wat niet weet wat niet deert.
"Dus Felicity, heb jij thuis iemand die op je wacht?" Ik vermoedde van niet maar zekerheid kon nooit geen kwaad. Niet dat ik daar in het verleden veel erg in gehad heb maar de ontmoetingen met de vriendjes achteraf was het mij heel wat minder waard.

Alice Rose Bell schreef:

Het duurt een tijdje voor ik snap wat ze bedoelt, maar merk dan dat ze naar mijn wond kijkt.
"ow dat, het is niet heel ernstig hoor" probeer ik haar gerust te stellen. "soms ben ik gewoon een kluns" probeer ik het een beetje weg te lachen. Ik denk terug aan een paar weken geleden.. hoe ik een wond van mijn vrienden kon genezen. Helaas kan ik dit nog niet bij mezelf.
Snel richtte ik me weer op Seraphina. "ik bestel even wat te drinken en dan ben ik terug okay?" en ik stap van de barkruk af en loop naar de bar terwijl ik snel me verband om me wond doe zodat mensne deze niet meer kunnen zien. Het was lief dat ze bezorgt was, maar ik zou haar niet kunnen vertellen hoe het komt, nog niet...

"Niet heel ernstig..?" ik kijk haar even verbaasd aan. Het was een diep wond en ik zou hem nou niet echt het stempel 'niets ernstigs' hebben gegeven, maar Alice leek zeker van haar zaak en ik dacht dat ik er misschien dan beter maar niet teveel aandacht aan zou kunnen besteden, ookal ging dat een beetje lastig.
Binnen een mum van tijd stond Alice weer op met de mededeling dat ze iets te drinken ging halen. Ik knikt naar haar en keek haar eventjes na, maar richtte me toen weer op de andere mensen in de bar. Alice bleef me verwonderen. Er hing een heel krachtveld van raadsels en mysterie om haar heen, en om eerlijk te zijn stond ik te popelen om dit krachtveld te ontcijferen en om meer over het meisje wat daarachter verscholen zat te weten te komen. Ik was immers altijd al erg nieuwsgierig geweest.

Seth Diodoros schreef:

"Ja jou niet ontmoet hebben zou echt het einde geweest zijn, ik zou niet weten wat ik dan met de rest van mijn leven had aangevangen."

Hij probeerde het heel serieus te brengen maar hij hield het niet en glimlachte. Ik moest erom lachen, serieus zijn is ook niet alles.
Zijn gezichtsuitdrukking veranderd even wanneer ik vraag of zijn leven saai is en hij neemt een slokje van zijn bier. Zou ik wat verkeerd gedaan hebben? Gelukkig begint hij toch weer te praten.

Seth Diodoros schreef:

"Dus Felicity, heb jij thuis iemand die op je wacht?"

Ik wilde net een slokje van mijn mojito nemen als ik zijn vraag hoor. "Nee, er wacht niemand op me" en ik neem een slokje. Het was waar, sinds een tijdje was ze weer alleen, en dat was precies de reden waarom ze was weggegaan. Samen werken met Oliver was niet echt een pretje meer. Ik zet de gedachte snel van me af.
"bij jou dan?" vraag ik hem met een glimlach, "wacht er thuis iemand op jou?". Ik verwacht eigenlijk van niet, maar he, als hij het mij vraagt ga ik het ook vragen.
De staart in me haar begint me te irriteren en ik maak mijn haar dan ook los. Het valt over mijn schouders en ik kijk weer naar Seth. "En seth, had je al plannen voor deze dag?". In afwachting op zijn antwoord neem ik nog een slokje van mijn mojito

Ik schud mijn hoofd, en even glijden mijn gedachten terug naar Alex, romantische was wat wij ooit hadden niet te noemen. Het was eerder een onnatuurlijk nood geweest, verliefd was ze enkel op St. Delphi geweest maar toch ik mist haar, en ik droeg nogaltijd zoveel schuld mee over wat ik haar aangedaan had.
'Hmm,' ik bestudeer haar even met haar haar los. "Naar mijn mening zou je je haar altijd los moeten laten, komt je gezicht beter uit, hoewel." Ik neem nog even een slokje van mijn bier. "Ik weet niet of je dat de jongens wilt aandoen, één blik van jou en hun arme hartjes breken al in twee."
Plannen voor vandaag? Nou eigenlijk was het plan even goed door te drinken en dan hopelijk zonder al teveel herrineringen in slaap vallen maar of dat nou een geschikt antwoord was? Met wat inspanning duw ik de nu iets te sombere gedachten die zich in mijn hoofd vormen aan de kant en glimlach. "Neen, geen plannen, jij bent waarschijnlijk wel druk bezet hé."

Hij schud zijn hoofd en zijn gedachten lijken even verweg te zijn. Zou ik een gevoelige snaar geraakt hebben? of ging ik nu tever met mijn vragen? ik wil hem helemaal niet wegjagen en hoop dat hij niet weg loopt.
"Naar mijn mening zou je je haar altijd los moeten laten, komt je gezicht beter uit, hoewel."
Ik glimlach en bloos tegelijk, tot hij hoewel zei. Hoewel wat.. moet ik het toch vast doen? vind hij het lelijk? waarom vind ik het zo belangrijk wat hij van me vind?
"Ik weet niet of je dat de jongens wilt aandoen, één blik van jou en hun arme hartjes breken al in twee." Ik word nog roder, als dat al kon. "Zo knap ben ik nou ook weer niet" zeg ik zacht. Niet dat ik heel slecht over mezelf dacht ofzo, maar ik ken veel knappere meiden. Ik neem nog een slokje van mijn drinken en kijk hem aan, in afwachting op zijn antwoord of hij plannen heeft.
"Neen, geen plannen, jij bent waarschijnlijk wel druk bezet hé.". Ik lach "ik en druk bezet? ik ben net hier aangekomen en ken hier niemand. Dus nee, ik ben helemaal niet druk bezet."
Ik kan mezelf wel voor me hoofd slaan, slim om te zeggen dat ik niemand ken, nu lijk ik zo alleen. Aan de andere kant, nieuw zijn heeft zijn voordelen, misschien wilde hij me wel rondleiden?.
Ik denk na over een manier om hem te vragen of hij zin heeft om met me mee te gaan, maar ik zou eigenlijk ook niet weten waar we naar toe konden gaan. ik zuchtte, in mijn eigen stad had ik dit probleem nooit gehad. In mijn stad was ik altijd bezig geweest met de stad redden, mijn baan en daarna..alles weer opnieuw. Ik raak steeds dieper verzonken in mijn gedachten en onbewust staarde ik seth aan

Ik grinnikte even. "Neen tuurlijk niet," zeg ik sarcasme druipende. "En zo knap ben ik dan ook weer niet zeker." Ik trek één wenkbrauw op. Oké niet dat ik mezelf god waande maar ik besefte duivels goed dat mijn uiterlijk geen struikelblok was. Oké misschien waande ik mezelf wel god maar dat had niet alles te maken met mijn looks.
"Nou komt dat even goed uit want ik ben hier ook nieuw en jij bent de 2de persoon die ik hier ontmoet heb," en de eerste tegen wie ik aardig ben dacht ik maar dat zei ik beter niet luidop. "Maar dat is geweldig nieuws want nu kunnen we samen nieuw zijn!"

'nou... Misschien ben je wel niet zo knap als jij denkt dat je bent' zeg ik met een knipoog. wie hou ik voor de gek, hij is knap en dat weet hij net zo goed als ik.
Wanneer hij vertelt dat hij nieuw is verdwijnt mijn glimlach even, daar gaatmijn idee voor een rondleiding. Nouja, we konden natuurlijk ook samen de stad gaan verkennen.
"maar dat is geweldig nieuws want nu kunnen we samen nieuw zijn! "
Hij had blijkbaar hetzelfde idee en er verschijnt weer een glimlach op mijn gezicht. 'goed dan'. Ik hef mijn glas op 'op het samen nieuw zijn!' en ook seth heft zijn glas op.
'wat dacht je ervan als we de club zo gaan verlaten en de stad wat verkennen?'. Ik dacht over de weg hier naartoe ennwat ik zoal was tegen gekomen. Hmm, kon me niet bedenken dat ik iets bijzonders tegen kwam. Of misschien... 'ik heb hier vlakbij een soort park gezien, een grasveld, misschien kunnem we daarheen?' ik kijk naar de puntvan mijn schoenen. 'als je wilt dan..' zeg ik er snel achteraan.

"Hah, nou geen leugens gaan vertellen, straks kwets je mijn ego nog!" zeg ik al lachend. Volgens mij was mijn ego onkwetsbaar om eerlijk te zijn maar goed. Het was te nemen of te laten.
Toen ze voorstelde om iets anders te doen twijfelde ik even. Vroeger was het niet veilig om buiten te gaan maar hier kon het toch niet zo erg zijn, toch ?
Ik liet de gedachte niet te lang rondgaan in mijn hoofd en sprong van mijn stoel. "Nou als de mooie dame dan de weg wilt leiden," ik bood plagerig mijn arm aan voor haar om de hare door te steken zoals ze dat in de oude dagen deden.

'ooeehh, valt je ego te kwetsen dan?' zeg ik met een lach. 'volgens mij ben je nogal zelfverzekerd'. Of dat waar was geen idee, maar zo komt hij wel over en dat bevalt me wel.
Voor ik het doorheb is hij al van zijn stoel gesprongen. 'als de mooie dame' meer hoorde ik niet. Ik moest er nog steeds aan wennen. Hij bood me zijn arm aan. Ik stond op van de barkruk en stak mijn arm door de zijne. Het voelde raar om zo dichtbij hem te staan. Niet dat ik het niet leuk vond, in tegen deel, maar het voelde anders.
Ik nam het voortouw en leidde seth de club uit richting het park/grasveld. Ik hoopte maardat hij het niet saai of suf zou vinden

Bij de bar aangekomen wachtte ik op de barman. Ik voelde me een beetje schuldig dat ik seraphina zo achterliet, maar ik kon het haar niet vertellen. Ze zou me uitlachen, of denken dat ik gek ben, want zeg zou zelf.. Als iemand mij zou vertellen dat ze zombies kan zien, en dat ze er tegen vechten, zou ik het ook niet geloven. Het doet me denken aan vroeger
Papa was altijd al streng geweest voor mijn zusje en mij. Wanneer het donker werd moesten we thuis zijn en het hele huis werd een soort bunker. Mij maakte het niet zoveel uit, echt vriendinnen had ik toch niet. Me zusje daarintegen vond het erger. Volgens papa was het voor onze eigen best wil, als we niet thuis zouden zijn zouden de monsters ons vinden. Stiekem had ik hem uitgelachen om deze uitspraken
nu weet ik wel beter, de monsters zijn echt, en ik bevecht ze. "Ga je nog iets bestellen of wat?" Op geschrokken uit me gedachten kijk ik de barman aan. "Ja sorry, doe maar een ..." eigenlijk had ik zin in iets sterks, maar dat zou mijn hele training en beoordelingsvermogen verminderen. "een cola dan maar" zeg ik met een zucht. Wanneer de barman mijn glas brengt pak ik deze op en ga weer terug naar seraphina en ga weer op de barkruk zitten.
"sorry dat ik wegliep, dat was niet erg aardig van me, maar ik had echt dorst" en ik glimlach naar haar. Ik neem een slokje van mijn cola "heb ik nog iets gemist?". Ik was nogal snel weggegaan en k had niet echt gedag gezegt ofzo, ik hoopte maar dat ze niet al te boos op me zou zijn, want momenteel heb ik niet veel mensen om mee te praten

Alice Rose Bell schreef:

Bij de bar aangekomen wachtte ik op de barman. Ik voelde me een beetje schuldig dat ik seraphina zo achterliet, maar ik kon het haar niet vertellen. Ze zou me uitlachen, of denken dat ik gek ben, want zeg zou zelf.. Als iemand mij zou vertellen dat ze zombies kan zien, en dat ze er tegen vechten, zou ik het ook niet geloven. Het doet me denken aan vroeger
Papa was altijd al streng geweest voor mijn zusje en mij. Wanneer het donker werd moesten we thuis zijn en het hele huis werd een soort bunker. Mij maakte het niet zoveel uit, echt vriendinnen had ik toch niet. Me zusje daarintegen vond het erger.  Volgens papa was het voor onze eigen best wil, als we niet thuis zouden zijn zouden de monsters ons vinden. Stiekem had ik hem uitgelachen om deze uitspraken
nu weet ik wel beter, de monsters zijn echt, en ik bevecht ze. "Ga je nog iets bestellen of wat?" Op geschrokken uit me gedachten kijk ik de barman aan. "Ja sorry, doe maar een ..." eigenlijk had ik zin in iets sterks, maar dat zou mijn hele training en beoordelingsvermogen verminderen. "een cola dan maar" zeg ik met een zucht. Wanneer de barman mijn glas brengt pak ik deze op en ga weer terug naar seraphina en ga weer op de barkruk zitten.
"sorry dat ik wegliep, dat was niet erg aardig van me, maar ik had echt dorst" en ik glimlach naar haar. Ik neem een slokje van mijn cola "heb ik nog iets gemist?". Ik was nogal snel weggegaan en k had niet echt gedag gezegt ofzo, ik hoopte maar dat ze niet al te boos op me zou zijn, want momenteel heb ik niet veel mensen om mee te praten

Als Alice weer naast me komt zitten kijk ik op en glimlach ik naar haar. "Ach, maakt niet uit. Drinken is belangrijk, straks droog je nog uit." terwijl ik het zeg glimlach ik een beetje. Straks droog je nog uit, van zulk soort uitspraken krijg ik altijd het beeld van een verdroogde mandarijn in mijn hoofd, en die zien er altijd zo smerig uit. Ze smaken trouwens ook niet echt lekker. "Cola?" ik knik naar het drankje in haar handen en kijk haar vragend aan. Ik had nooit zo erg van cola gehouden, eigenlijk. Mijn beste vriend in Goredd wel. Lucian was gek op cola, maar dan ook echt gek. Zelfs zo gek dat hij afentoe een paar flessen meesmokkelde naar zijn kamer. Als zijn moeder daar achter kwam werd ze altijd razen, "Een nette prins hoorde zich niet zo te gedragen." maar Lucian was ook geen nette prins. Alles behalve. Hij was de badboy die nooit huiswerk maakte en de betweter die al zijn leraren tot op de kleinste fouten verbeterde. Als je een lompe fout maakte bij hem in de buurt, wist je dat je dat de rest van je leven zou horen. En ik maakte veel van die fouten.

Ik moest lachen. "Ja uitdrogen was niet echt wat ik in gedachten had inderdaad".
Ik was blij dat ze niet boos op me was. "Cola?" vraagt ze me terwijl ze naar mijn drankje knikt.
"Ja, ik vind het wel lekker zo af en toe. Al drink ik het liefst water". Ik keek eens om me heen de club in, veel bekende zag ik hier niet. Nou moest ik ook bekennen dat ik niet snel vrienden maakte, en dat dit dus wel een goede reden was waarom ik niet veel mensen kende.
Het is misschien ook wel mijn eigen schuld, ik wilde niet graag vrienden maken. Niet omdat ik anti sociaal was ofzo, maar omdat het gewoon lastig is. Ik was vaak weg voor trainingen, en 's nachts was ik vaak op zombie jacht/wacht, wat er weer voor zorgde dat ik overdag vaak sliep of niet helemaal fit was. Omdat ik zo moe was en dus weinig afsprak vroeger mensen me vaak niet eens meer mee, wat er in resulteerde dat ik steeds minder vrienden overhield. Ik vond het eigenlijk wel best allemaal, ik had er ook niet veel tijd voor en met Kat had ik de grootste lol.
En nu was ik hier, ik dacht dat ik het voor eventjes achter me kon laten, maar ook hier achtervolgt het me. Het konijn.. het konijn in de wolken..
Ïk richt me weer tot Seraphina. "waar zit jij met je gedachten? Bij een leuke jongen misschien?" zich ik glimlachend en knipoog naar haar. Even kijk ik naar Stiles, hij is ook nogal stil, maar richt me dan toch weer tot Seraphina want ik ben benieuwd waar zij zit/zat met haar gedachten