Club Chimaera

"Jammer, het is echt best lekker." ik neem nog een slokje en glimlach naar het meisje. "Seraphina, aangenaam. Appelsap is ook heel lekker ja." Ik grinnik en beetje als ik de vraag van de jongen hoor. "Nou, gewoon. Het is best lekker hoor," ik neem nog een klein slokje en zet het glas dan op de bar. "Het is niet zo heel zoet. Niet als je het vergelijkt met Gualasap. Heb je dat ooit op? Dan lus je de 3 maanden daarna echt niks zoets meer." Ik denk even terug aan de grote Gualaboom in de tuin bij het paleis in Goredd, en ik glimlach een beetje. Ik weet nog heel goed hoe Lucian me de eerste keer een beetje van het sap van de vrucht liet drinken. Het was op zijn 7e verjaardag, en het was zelfs zo erg dat ik de taart die daarna op tafel kwam afsloeg. Man, daar heb ik echt nogsteeds spijt van.

Ik kijk even verbaasd naar het meisje wat aan de andere kant naast mij zit, als zij het drankje pakt en er zomaar een slokje van neemt. Ik besluit er toch maar niks van te zeggen.

Ik kijk haar verbijsterd aan "Sap van gua wat?" Ik laat me neer ploffen op een stoel en wenk de ober om iets menselijks te bestellen, gewoon bier ofzo. Ik bekijk de meisjes eens goed nu ik zo dichtbij zit "Jullie zijn geen mensen he?" mijn stem klinkt lichtelijk monotoon, ik vraag me af of ik in mijn leven ooit nog volbloed mensen ga ontmoeten.

'Wat ik hier doe?' Ik snuif minachtend. 'Ik heb net zoals jullie Schaduwjagers ook wel eens een dagje vrij,' zeg ik. Niet gelogen, want elfen kunnen niet liegen. Maar dat betekent niet dat dat het antwoord op de vraag was.
'Of zijn jullie altijd, maar dan ook echt altijd, in de weer met demonen? Nee toch? Nou, ik ben ook niet altijd in het Hof. Net zoals mijn goede vriend Meliorn. Van hem heb je vast wel eens gehoord.' Ik grijns.

" Nessie" zeg ik en kijk haar aan.
" Dat ken ik niet. Is het zo zoet dan" vraag ik. Was best benieuwd naar dat drankje. Ze leek mij een leuke meid. Ik zal het een kans geven.
Ik glimlachte naar haar
De jongen vroeg iets en ik draaide me om naar hem.
"Hybride. Half mens" zei ik

"Er is een kans dat ik wel eens kennis heb gemaakt met Meliorn, maar het verbaasd me gewoon dat je hier zit, tussen de mensen." Ik kijk snel nog een keer rond en zie dat er misschien een volbloed mens zit, maar dat is niet mijn punt, hij 'hoort' hier niet te zijn behalve als hij iets van plan is, waarschijnlijk iets slechts.

De jongen deed me in eerste instantie een beetje aan mijn vriend Percy denken. Zijn opmerking maakte me een beetje bang, maar vooral was is beledigd.
"Het is niet erg aardig om tegen iemand te zeggen die je net tegen komt dat ze niet menselijk zijn," wijs ik de jongen op zijn onbeleefdheid. Jongens van tegenwoordig, ze denken dat ze alles kunnen maken tegen meisjes. Als hij een monster was zou ik hem met alle liefde terugsturen naar de plek waar hij vandaan kwam.

Ik schiet in de lach door de toon waarop de jongen zijn vraag stelt. "Ja, gewoon, een guala. Als in, de vrucht van een gualaboom. Snap je? Zo ingewikkeld is het niet hoor." Ik knik naar het meisje wat Nessie bleek te heten. "Heel erg zoet." De jongen gaat bij ons zitten en bekijkt ons goed, en daar krijg ik een beetje de kriebels van. Ik hou er niet zo van als ik word aangestaard. Ik grinnik een beetje om het antwoord van Hazel, en knik instemmend. "En al helemaal niet als je je niet eens fatsoenlijk voorgesteld hebt."

"Sorry.'" Ik steek mijn hand uit naar niemand in het bijzonder "Stiles." Ik grijns "En ik bedoelde het zeer zeker niet beledigend, maar ik had wel gelijk." Ik weet bijna zeker dat ik gelijk heb, ik heb een soort van het zesde supernatural zintuig, ik voel dat soort dingen aan. Al zijn zij niet menselijk op een manier die ik nog niet eerder heb gezien.

'Waarom is het zo moeilijk te geloven dat deze elf niks in zijn schild voert?' zeg ik geïrriteerd. De jongen de waarheid vertellen is geen mogelijkheid. Dan zou hij me alleen maar uitlachen. 'Houd op met deze ongelooflijk saaie Schaduwjager-houding en geniet toch van je avond.' Ik knik de kroeg in, als teken dat hij mijn tafeltje kan verlaten.

Ik merk dat mijn aanwezigheid hem irriteert en zak een beetje onderuit in mijn stoel. "Oh ik geniet van mijn avond, ik zit hier om mijn winst te vieren met alcohol." Ik gooi mijn armen in de lucht als een blij jongetje en krijg een speelse grijns op mijn gezicht. Ik neem nog een slok van mijn bier maar merk tot mijn ergernis dat mijn glas alweer leeg is, ik zucht en roep naar de barman dat ik nog een bierje wil.

Ik ga de jongen mooi niet uitleggen dat ik een halfgod ben. Vaak rennen mortals dan gillend weg en om eerlijk te zijn wil ik niet dat hij gillend wegrent. Met een beetje geluk is hij een geen monster, of in ieder geval een monster dat er niet op uit is rampen aan te richten.
"Meneer Stiles en ik gaan denk ik samen aan de appelsap," zeg ik met een glimlachje tegen Seraphina. "Ik denk nog steeds dat dat drinken niet goed voor je gezondheid kan zijn."

Ik grinnik een beetje en knik beleefd naar de jongen. "Aangenaam," zeg ik en ik besluit zijn vraag over mijn menselijkheid te negeren. Ookal is mijn 'onmenselijkheid' niet heel erg bijzonder, toch schep ik er niet graag mee op. Ik knik naar Hazel. "Doe maar," ik grinnik een beetje. "Het zal vast niet gezond zijn nee, al helemaal niet als je geen elf bent, maarja. Ik heb het nou eenmaal al betaald." Ik neem nog een klein slokje en glimlach.

Ik kijk hem aan, nog geïrriteerder dan een moment geleden. 'Alcohol. Die vreselijk bittere drank van jullie, mensen,' zeg ik. 'Waarom zou je dat willen drinken...' mompel ik erachteraan, mezelf echt afvragend wat er zo goed is aan dat spul. Ik schud mijn hoofd. 'Een momentje.'
Ik sta op, loop naar de bar en gris zo'n biertje van de bar. Ik loop terug naar mijn tafel en zet de fles met een luide bonk op de tafel. Het bier gutst over de rand. 'Eens even zien wat hier zo bijzonder aan is...' mompel ik, de jongen tegenover me totaal vergeten.

Ik lach even "Appelsap klinkt goed." ik ben nooit echt een alcohol type geweest, maar dat komt misschien omdat ik te druk was met alle weerwolfen en dergelijken om me heen. "En dat drankje moet je alleen drinken als je dood wilt." Ik wrijf over mijn achterhoofd, ze hebben geen antwoord gegeven op mijn eerdere vraag wat ik opvat als een ja. "Ik ben zo beleefd geweest me voor te stellen, waarom doen jullie dat niet." ik trek lichtjes een wenkbrauw op en kijk ze met een verder stralende glimlach aan.

Stiles had een punt, het was ook onbeleefd dat ik me niet fatsoenlijk voorgesteld had.
"Hazel Levesque," zei ik en ik gaf hem een van de twee glazen appelsap die ik net besteld had. Eigenlijk hoorde de heren dat voor de dames te doen, maar goed, voor deze ene keer nam ik wel het voortouw. "Voor het geval je gaat vragen of je me hier eerder gezien hebt, nee, dat heb je niet want ik ben hier nog nooit eerder geweest." Ik wilde de ongemakkelijke vragen en slechte openingszinnen zo goed mogelijk vermijden, voor in hoeverre er nog een openingszin nodig was.

Geschrokken keek ik op van mijn schetsboek toen ik een stem luidkeels achter een biertje schreeuwde. De kracht en scherpte die verbogen zat, was het heen wat uit mijn trance liet ontwaken. Mijn ogen schoten naar een onderuit gezakte jongen met lang blond haar. Zijn slanke postuur, de runen op zijn armen en de littekens op zijn handen...Jace.
Voor ik het besefte stond ik op een korte afstand bij hem. Zijn geur doordrong mijn neusgaten.
"Hallo Jace," zei ik heel zacht.

"Ach, ik kan best wel wat hebben hoor." zeg ik, en ik grinnik er een beetje bij. "Brengen jullie me naar een Geneeskundige als het wel fout gaat?" Ik dacht aan de Geneeskundige in Goredd, een lieve oude mevrouw die voor iedereen altijd het beste voor had en zelfs bereid was advies te geven over dingen waar ze helemaal geen verstand van had, zoals koken of de politieke situatie tussen de draken en de mensen. "Seraphina Dombegh," stel ik me nog een keer voor, en ik lach een beetje om de opmerking van Hazel. Ik mocht haar wel.

Aan alle stemmen te horen heeft iedereen wel iemand om mee te praten. Ik besluit me onzekerheid aan de kant te zetten ennstap richting het groepje aan de bar. Er zijn voor zover ik zie 3 meiden en 1 jongen.
'hoi' zeg ik zacht. 'ik bem alice...' en ik kijk de groep rond. Zo op ht eerste gezicht lijken het me aardige mensen.

Ik grinnik naar de elf wachtend tot hij zijn eerste slok neemt, dat wordt leuk, plotseling zie ik in mijn ooghoek een roodharig meisje en ik draai mijn hoofd naar haar om "Clary." zeg ik verbazing en een tikkeltje blijdschap in mijn stem "wat doe jij hier?" Ik sta op en geef haar een lichtelijk ongemakkelijke knuffel waarna ik weer tegenover de elf ga zitten.

Ik kijk om en glimlach naar het meisje dat bij me komt staan.
"Hazel," stel ik mezelf voor. "Doe je mee met de niet-levensbedreigende-appelsap club?" vraag ik aan haar als ik zie dat ze niet zo goed weet hoe ze zich in het gesprek moet mengen.
"Het is beter dan de enge substantie die Seraphina aan het drinken is."

Haar opmerking laat me lachen en ik neem de appelsap dankbaar aan. "Ik ben hier zelf ook nog nooit eerder geweest, ik reis meestal mee met het wolven pack van mijn beste vriend." Ik realiseer me hoe raar dat klinkt en wil nog wat zeggen als er plots een ander meisje bij komt staan dat zich voorstelt als Alice. "Hey" zeg ik me even tot haar kerend waarna ik een slok neem van mijn appelsap. De vertrouwde smaak vloeit naar binnen en ik maak een tevreden geluidje.

Ik glimlach naar het meisje dat zich voorstelt als hazel. Even weet ik niet wat ik moet zeggen en knik 'appelsap klinkt goed' zeg ik met een glimlach. Ook de jongen zegt hoi terug en dan kijk ik naar het drankje van jet amdere meisje. 'wat is dat dan?' vraag ik nieuwschierig.

Ik neem een slok. Heel voorzichtig. Het is... eigenlijk niet slecht. Ik neem nog een slok en nog een, maar dan realiseer ik me dat de jongen nog steeds tegenover me zit en me geamuseerd aankijkt. Ik veeg mijn mond af en haal mijn schouders op. 'Het is, eh... nog lang niet zo goed als elfendrank,' zeg ik. Ik weet ook wel dat hij doorheeft dat ik het eigenlijk best lekker vind, maar dat hoeft hij niet te weten.
Ik draai me om naar het roodharige meisje dat twee meters van het tafeltje verwijdert staat. Ze ziet er wat verloren uit. 'Goedenavond,' zeg ik grijnzend tegen haar.

"Je reist mee met een wolvenclan?" Ik ben eventjes stil en staar bedenkelijk voor mij uit. "Dat klinkt, euh, apart..."
Ik trek een beetje een beteuterd gezicht als Hazel het drankje aan het meisje afraad. "Het is echt lekker hoor," zeg ik, waarna ik nog een slokje neem. "Ik ben Seraphina," zeg ik tegen haar en ik glimlach weer. "Ik weet niet wat het is, het is een elvendrankje. Wil je het proeven? Het is wel een beetje zoet" ik hou haar het glas voor zodat ze het kan pakken en een slokje kan nemen. Stiekem hoop ik wel een beetje dat ze het lekker vind.

Ik kijk het meisje aan 'elven drankje?' eigenlijk verbaast het me niet. Als er zombies bestaan waarom dan geen elven en wolven. Ze houd het glas voor me en ik neem het aan. Een beetje onzeker neem ik een klein slokje. 'mm, het is inderdaad zoet, maar niet echt heel vies' ik geef haar het glas terug en glimlach naar haar. 'bedankt'
Ik kijk dan naar de jongen 'een wolvenpack he? Zijn het er veel? Jagen jullie wel eens snachts?'