Shadowhunter Instituut

Het was een lange dag geweest.
Percy had half Amerika doorkruist om op deze plaats te komen.
Hij had de hulp nodig van deze personen die zichzelf shadowhunters noemde.

Jarenlang had hij als demigod en zoon van Poseidon ervaring met het verslaan van duistere griekse wezens. Goden. Titanen en de aardmoeder zelf.
Maar met deze wezens...
Vampieren, weerwolven en demonen. Hij gooide zijn handen in de lucht.
Waren dit geen verzinsels? Maar dat zeiden de normale mensen ook over halfgoden.
Of hij het nu wilde o niet , hij had hulp nodig met het verslaan van een demoon die camp halfblood plaagde.
Waar anders kon hij beter hulp vragen als de plaats die zich daarin specialiseerde : het shadowhunter instituut.

Hij zette een moedige glimlach op en wenste voor de zoveelste keer dat Annabeth bij hem was op deze queeste.
De zwartharige demigod liet zijn vuist zakken op de gigantische deur van de kathedraal en klopte aan alsof zijn leven ervan afhing. Het moest toch te horen zijn, niet?