Hungergames

Het verhaal van Tris, Peeta en Prim gaat hier verder.

Effie Trinket riep mijn naam. Al het bloed verdween weg uit mijn aders en trok wit weg. Met wankelende benen stapte ik voorzichtig naar het podium. Ik probeerde mijn tranen in te houden. Ik moest sterk blijven. Effie Trinket stak haar hand uit en hielp mij op het podium. Zenuwachtig keek ik rond. Dit was het dan, dacht ik. Waarom moest ik nu gekozen worden. Ik wil hier weg!

Vanuit het podium werden we meegenomen door 2 hele grote deuren. De soldaten brachten ons ieder naar aparte kamers. Ik liep de kamer in en zag een groot raam met fluwelen gordijnen. Ik hoorde de deur open gaan en met schrik keek ik achterom. Het waren mijn moeder en Katniss. Ik rende naar ze toe en greep ze in een stevige omhelzing. Al snel liepen de tranen over mijn ogen. 'Rustig maar', zei mijn moeder huilend. Voorzichtig lieten ze mij los. Katniss haalde iets uit haar jaszak. Het was een speldje met een 'Spotgaai' (Mockingjay) erop. Ze legde het in mijn hand. "Wees alsjeblieft sterk." Zei ze en er verliet een traan uit haar ooghoek naar beneden. De deur werd met een zwaai open gedaan. Daar waren de soldaten weer. Ze namen mijn moeder en Katniss mee. De deur werd weer dicht gedaan. Nu was ik weer alleen in deze kille ruimte.

ik keek rond in de kille kamer waar ze mij naar toe hadden gebracht.
op een gegeven moment ging de deur open en stonden mijn moeder en broertje in de deur opening.
"je kunt dit Tris, blijf altijd op je zelf vertrouwen." zei mijn broertje
mijn moeder haalde iets uit haar zak.
"hier, moest dit van Four aan je geven. Katniss heeft er iets ingegraveerd voor je." zei ze net voordat ze wachters weer kwamen. "we houden van je" schreeuwde ze na.
de deuren gingen weer dicht. ik naar het cadeau en zat een kleine ketting met de gravering van een spotgaai erin. opeens  moest ik aan iedereen denken. Four, Katniss, mijn ouders, Prims ouders, mijn ouders en die van Peeta. hun moesten erin geloven dat ik terug kwam. maar ik had het gevoel datalles anders zou worden. nu we naar het capitol zouden gaan, zou ieder geheim die ik had niet veilig zijn. er waren geheimen die niemand wist en dat wou ik ook zo houden. zelfs Prim en Katniss wisten bepaalde geheimen niet en dat terwijl we beste vriendinnen waren. ik hoopte echt dat ik bepaalde dingen nog niet hoefde te onthullen

(Tris; probeer niet te godmodden. Dat betekent het bepalen voor andere spelers)

Na het bezoek van mijn vader was ik alleen. Niet erg lang, want ineens werd de deur open gezwaaid. Ik werd door Effie en Haymitch naar de trein begeleid. Met mijn hand tegen het raam gedrukt, staarde ik naar de als maar kleiner wordende mensen en gebouwen. Toen er vrijwel niets meer te zien was, trok ik mijn hand van de ruit en draaide me om. Ik liep naar mijn kamer en liet me op het bed vallen. De kamer was ruim, ruimer dan ik ooit gehad had. De kamer was luxe, luxer dan ik ooit gezien had. Het bed, het bed was zachter dan het zachtste bed dat ik ken. Overal waren panelen te vinden, ze dienden voor gemak. Een roomservice, een douche en bad met allerlei verschillende opties. Zo kon je de zeep kiezen, wel of geen schuim, de temperatuur van het water en de ligging van het bad. Ik zag dat het bad zelfs beschikte over een bubbelbad-functie en een droogfohn-functie. Ik kon nu al niet wachten om het uit te proberen en fantaseerde al over welke opties ik zou kiezen. Ik werd uit mijn droom geholpen door een harde dreun op de deur. "Peeta, eten!" Klonk de stem van Haymitch.

(prima, bedankt voor de waarschuwing)

toen ik even alleen was keek ik naar buiten en voor ik ook maar iets gezien had ging de deur open.
Effie en Haymitch stonden er. klaar om me naar de trein te begeleiden.
de trein begon te rijden en ik keek nog een laatste keer wat voor mij mijn thuis was geweest.
ik merkte dat ik even tijd voor mezelf nodig had, dus trok ik me terug in mijn kamer. of wat het voor nu was. het was een grote kamer en had alles wat ik nodig had of ooit gewenst had.
ik keek rond en zag de douch met bad en een super groot bed. er waren ook allerlei apparatuur waar ik geen idee van had dat het er was.
ik ging op bed liggen en keek naar het plafon. even dacht ik aan niks tot ik de stem van Haymitch hoorde, die riep naar Peeta dat we konden eten

Ik liet mijn hand over de marmeren muur glijden en knipte het licht uit. Ik sloot de deur achter me en keek door de gang om te ontdekken waar ik heen moest. Ik gokte op links, waar zich een deur bevond waar zwak licht onderuit scheen. Ik opende de deur en ik zag Effie en Haymitch al aan tafel zitten. Effie viel enorm op met haar hoge suikerspin-achtige haar, dat deze keer fel roze was. Haar rug was kaarsrecht en terwijl ze uit haar glas dronk hield ze haar pink lichtjes omhoog. Ik nam plaats aan de tafel en zag hoe de avoxes af en aan liepen met grote schalen eten. Van dit eten kon heel district 12 een avond flink genieten. Ik voelde me nogal schuldig toen ik besefte dat wij er maar met vijven van zouden eten. Toch verdrong ik die gedachten al gauw toen de geur van het eten mijn neus binnendrong en het water me in de mond liep. Ik keek naar de deur, wachtend op de anderen zodat ik al dat lekkere eten kon proberen. Ja ik had honger, maar ik had nog steeds manieren.

ik keek rond en deed mijn licht uit en liep naar de deur waar ik stemmen vandaan hoorde.
ik opende de deur en daar zaten Peeta, Effie en Haymitch al. als ik de tafel zag kreeg ik honger.
thuis hadden we niet veel en de meeste gingen naar de naamloodsen fractie mensen.
ik ging zitten en keek naar een scherm dat er stond. de andere tributen werden er voorgesteld.
toen ik een bekende zag, stopte even mijn hart. Four!
deed hij nou ook mee. nou dan waren we de pineut, althans ik. hij wist genoeg over me om mij te doden of te verraden.
ik kreeg geen lucht en moest gaan zitten.
ik was echt lijkbleek in mijn gezicht. ik wist even niet wat te doen of te zeggen