District III Fidus

ik keek hem aan en zag zijn blik net voordat hij wegrende.
ik snapte het wel maar voelde me net als hem. ik ging zitten bij de boom en plaatste mijn handen op mijn buik. ik wou hem belangrijk nieuws vertellen maar wist nu niet zo goed hoe. ik zuchtte en sloot mijn ogen voor even.
"gaat het kleine?" hoorde ik een stem vragen. ik opende mijn ogen en zag Paul voor me staan.
"weet niet, moest jij niet...." zei ik maar Paul onderbrak me.
"Charlie en Rachel zijn bij Sam en de rest. je kent Rachel. ze wilt er voor ons zijn en Emma is informeren bij haar vriendje. misschien dat hij iets weet over de barbaren" zei hij en ik knikte
Troy was de inprent van Emma en een ex lid van de Voltori. hij moest een keuze maken tussen de Voltori en Emma en zijn keuze was snel gemaakt. hij voelde zich beter passen bij onze familie dan bij de Voltori.
ik keek even het bos in en hoopte dat Jake snel terug zou zijn

De uren vlogen voorbij nu ik zo vrij was. Nouja, vrij? Ik werd natuurlijk omringt door de bomen en ik wist dat als ik niet uitkijk ik de volgende zou kunnen zijn die werd aangevallen.. Maar toch voelde ik me even vrij en rende ik door. Jammer genoeg kon ik niet eeuwig rennen dus besloot ik terug te gaan naar het huis van de cullens waar ik nessie nog steeds buiten zie zitten. Terug veranderd in een mens loop ik naar haar en til haar op. 'je hoort niet alleen buiten te zijn!' en ik breng haar naar binnen. Misschien was ik een beetje overbezorgt... Maar ik hield vam haar en kon haar niet missen. Ze maakt me compleet. Ik geef haar een kus op haar lippen. 'het spijt me dat ik wegging, maar ik moest... Ik moest... Even alleen zijn, het spijt me..' ik kijk haar aan in haar ogen en ik weet dat ze me vergeeft maar het is niet genoeg voor me.

ik was in de uren dat Jake weg was, even bij seth geweest. dat wou hij graag. hij zag er beroerd uit en ondanks dat ik niet goed gevoed was, kon ik mezelf beheersen. ik ging naar buiten en ga weer bij de boom zitten. even lette ik niet op en de tijd vloog voorbij. voor ik het wist hoorde ik de geliefde stem van Jacob. hij tilt me op en ik hou me stevig vast aan hem. als we binnen zijn laat hij me los en voel ik zijn lippen op die van mij. ik streel zachtjes zijn wang zonder dat ik mijn gave gebruik en luister naar zijn woorden. "Jacob, het geeft niet. ik voel hetzelfde als jij, alleen ga jij er anders mee om dan ik maar ik begrijp waarom je even alleen wou zijn en het is oké. ik weet dat jij dat niet zo ziet maar ik was in goede handen. maar praat er met mij over oke? dan kunnen we elkaar helpen en er voor elkaar zijn. ik haat het om je zo te zien" zei ik en ik ging zitten.
ik was best wel moe maar ik wist dat we moesten praten over belangrijke dingen.
"wil je gaan zitten astjeblieft, we moeten wat bespreken" zei ik met een kleine lach op mijn gezicht

Ze streelt mijn wang als ze naar me luistert. het voelt fijn. Dan opent ze haar mond en luister ik aandachtig naar haar.

"Jacob, het geeft niet. ik voel hetzelfde als jij, alleen ga jij er anders mee om dan ik maar ik begrijp waarom je even alleen wou zijn en het is oké. ik weet dat jij dat niet zo ziet maar ik was in goede handen. maar praat er met mij over oke? dan kunnen we elkaar helpen en er voor elkaar zijn. ik haat het om je zo te zien" schreef:

Natuurlijk vergeeft ze me, zo is Nessie gewoon. Ze is veel te lief voor me, en het maakt dat ik me alleen maar schuldiger voel. "Het spijt me, ik wil je helemaal geen pijn doen."
Ze ging zitten en vroeg mij ook om te gaan zitten. Even stopt mijn ademhaling... wat wil ze vertellen...
Iets wat bang laat ik me op een stoel zakken, "Wat wil je bespreken lieverd?" Ik hoopte maar dat het niks ernstigs was en ik pak haar hand vast. "Je kunt me alles vertellen, dat weet je toch"

ik kijk hem aan als hij gaat zitten "weet ik" zeg ik zacht en ik luister naar zijn woorden
"Je kunt me alles vertellen, dat weet je toch""hij pakt mijn hand en zie de blik in zijn ogen dat hij een beetje bang is voor wat ik wil vertellen.
"dat weet ik schat." ik haal even diep adem en besluit dan maar alles op tafel te leggen.
"een paar dagen geleden begon ik me niet zo lekker te voelen. moe, misselijk. dus opa Cullen wou graag toch dat ik even naar een dokter ging omdat hij vond dat dit toch een beetje te dichtbij stond.
" ik zie hem kijken "geen zorgen, het was iemand die opa vertrouwde en volgens mij is hij ook niet mens maar dat is wat ik denk. hij dus vragen stellen en wat onderzoeken gedaan. gisteren weer terug gegaan voor de uitslag. dat was net voordat wel elkaar weer zagen. alleen mam was mee, dat wou ze graag, want volgens mij wist ze de uitslag al een beetje. je kent haar, ze kent mij door en door en ik vond het wel fijn dat ze mee was.
de uitslag was dat ik zo ruim 2 maanden in verwachting ben" zei ik en ik keek Jacob aan.
ik wist niet wat hij dacht en of hij de baby wou houden, want dit was best wel snel.

Het nieuws overviel me en voor een lange tijd was ik stil.
"jake...Jacob...zeg iets" hoor ik Nessie zeggen en ik kijk haar aan. "Weet je het zeker?"
ik kon mezelf wel slaan, natuurlijk wist ze dit zeker. Ik haalde even diep adem, hield deze even in en liet mijn adem toen weer ontsnappen. "okay...dat is..." leuk? een verrassing? wat moest ik nou zeggen? Natuurlijk zou ik het kind willen houden, maar ik weet niet of ik al klaar ben om een papa te worden. En hoe zit het met het gevaar.. Ik zou niet willen dat Nessie of het kind iets overkomt.
"Je gaat niet meer mee op wacht 's nachts!" Dat was alvast een probleem opgelost, ze zou zo minder gevaar lopen. Ik weet dat ze zal proberen toch te komen maar ik zou er wel voor zorgen dat ze niet komt. Dan leg ik mijn armen om haar heen. "Wauw.. een kleine jacobje.. hoe gaaf is dat"
Nessie tikt op me hand "wie zegt dat het een jongen word?" zegt ze lachend.
Ik lach, "Het is een kind van mij, ik weet gewoon dat het een jongen word!" en ik kus haar

Ik moest lachen toen hij zei dat hij gewoon wist dat het een jongetje werd.
Ik voelde zijn lippen op die van mij en ik kuste hem terug. "Oké Chief.  Geen wacht s nachts maar ik ga dat toch missen. Ik denk dat je een lijfwacht moet inhuren s nachts om mij tegen te houden" zei ik met een lach. " Weet je, misschien is het wel een tweeling, Ook leuk." Zei ik na een tijdje van stilte en legde zijn hand op mijn buik.  "Renesmee Carlie Cullen"Hoorde ik pa roepen
Hij wist het nu dus en ik kon aan zijn stem horen dat hij er niet bepaald blij mee was.
" Wat, het is ons leven. En ja,  het is misschien wat sneller dan verwacht maar wij zijn er blij mee. Dus wen er maar aan dat je opa wordt." Riep ik terug. Ik keek Jacob aan.  " Sorry voor dat.  Ik geloof er heilig in dat de universum dit zo gepland heeft voor ons en ik ben blij dat jij de vader bent en je wordt een super pappa"

Ik lachte toen ze voorstelde een lijfwacht in te huren om haar thuis te houde. "geloof me..dat lukt me wel.." zeg ik met een geheimzinnige glimlach. Even is het stil en ik geniet van de stilte. De stilte voelt niet zwaar maar eerder rustgevend en van mij mag het wel even zo blijven. "Misschien is het wel een tweeling" zegt ze om de stilte te verbreken en legt mijn hand op haar buik. Ik moet even diep adem halen voor ik haar antwoord. "Hoe lief ik je ook vind, 1 kind te gelijk alsjeblieft..". Niet dat een tweeling niet leuk is... het kan heel leuk zijn maar niet voor mij.
Edward moest het moment natuurlijk weer verpesten door Nessie der hele naam te roepen. Wanneer Nessie hem vertelt dat hij moet accepteren dat hij opa word moet ik lachen. Zie je het al voor je.. een vampier... opa... ik lach. Dan bedenk ik dat ook Nessie een kleindochter is en het lachen vergaat me een beetje. "Het universe kan zoveel plannen.. dit is onze eigen schuld" zeg ik met een knipoog. Ik bedoelde het helemaal niet rot, want de manier waarop een baby gemaakt word vind ik helemaal niet erg. "Je wordt een super papa" zegt nessie. "Dat bevalt te zien, ik laat haar waarschijnlijk vallen, of ga paardje met haar rijden en ze valt van me rug.. of..." ik ratel maar door over dingen die ik fout kan doen

"Het universe kan zoveel plannen.. dit is onze eigen schuld" hoor ik hem zeggen met een knipoog en even druk ik mijn lippen op die van hem. die nacht is echt een van mijn favoriete nachten met hem en wat mij betreft mochten er nog meer komen. ik leg mijn hoofd op zijn schouder als hij verteld dat hij twijfelt of hij een goede vader zou zijn. "Jaky, ik geloof in je en dat is het enige wat telt. ik weet dat je haar of hem geen pijn zult doen en het niet zal laten vallen.. je zult het geweldig doen en alles komt op zijn tijd. we helpen elkaar erin en ik weet zeker dat mam ons ook zal helpen.
en nu wil ik gewoon even lekker genieten van onze tijd samen vanavond. het is voor nu even jij en ik en de rest komt straks wel weer" zeg ik en ik kijk even op. mijn handen leg ik nu op die van hem.
ik wou even alle elende vergeten en gewoon genieten dat Jacob bij me was

Het was lief bedoelt van Nessie, ze wilde me opvrolijken en tegelijk aanmoedigen. Natuurlijk zou ik een goede vader worden, want zeg nou zelf.. ik ben natuurlijk gewoon perfect. Stiekem moest ik om mezelf lachen en streel met mijn duimen over Nessie der handen. "ik wil ook gewoon even bij je zijn, daarom heb ik vanavond ook geen wacht" zeg ik vlug, voordat ik het vergeet en straks wel wacht sta. Ik voel hoe Nessie zachtjes verandert van houding, iets wat aangeeft dat ze het wel fijn vind dat ik thuis ben. "Wat wil je doen vanavond? we kunnen film kijken?" ik wist niet zo goed wat te doen eigenlijk... we waren niet veel samen geweest.. ik liet de beslissing maar bij haar, dan kon ik niks verkeerds kiezen

ik dacht even na.
"naar de sterren kijken, dat hebben we al te lang niet meer gedaan." zei ik met een kleine glimlach
dat had ik soms gemist. gewoon samen naar de sterren kijken en even naan niks denken
heerlijk in zijn warme armen liggen en mijn hoofd op zijn borstkas. "kunnen we daarna nog samen zijn? ik wil gewoon niet dat je straks weer moet gaan. dat haat ik Jake, maar ik weet dat je moet van opa Billy. kunnen we hem niet vragen als we het straks aan iedereen verteld hebben, of je minder of helemaal niet meer weg moet. please Jacob. ik wil gewoon dat je niks mist van de zwangerschap. ik heb je nodig. iedereen heeft je op dit moment nodig" zei ik en keek hem even aan.
waarom ik dit nu zei, wist ik niet. maar ergens wou ik het hem gewoon vragen en dat hij wist hoe ik mij hierbij voelde. het moest er gewoon uit. ik had vaak opa billy erover horen praten met opa charlisle. over dat Jake gewoon dingen moest doen voor de pack. het ging wel ten koste van mij, want soms was ik dage van slag als Jake weer weg moest. en nu, vooral dat ik zwanger was en dat er gevaar op de loer was, wou ik dat Jake bij ons allemaal was. iedereen had hem nodig.
ik ruikte een vertrouwde geur.
"niet schrikken, we krijgen bezoek. het zijn newborns, maar horen bij de familie. Rosalie en Emmet hebben hun twee geadopteerd na een best ingewikkeld proces. je moet hiervoor bij Sam wezen. hij heeft toestemming gegeven voor de verandering. we kregen jou niet te pakken en het verander proces was al begonnen. en voor je begint, we kunnen ze niks doen, aangezien zij de inprent van Seth is en hij zo ingeprent wordt met Leah. dat wat ik je net vertelde van Leah moet even tussen ons blijven. please Jake. het is echt allemaal goed. je kent ze trouwens wel. ik ken ze van school. ben al een paar keer wezen kijken. vandaar.
oke en nu naar ons huisje, voor alleen tijd" zei ik met puppy ogen.
was na alles wat er aan de hand was, wou ik nu alleen zijn met Jake

Ze wilde naar de sterren kijken, iets wat we vroeger vaak samen deden. Het maakte ons rustig om gewoon te liggen en te kijken.
'natuurlijk kunnen we straks nog evem samen zijn' zeg ik snel terug terwijl ik naar haar glimlach. Toen ging ze verder.. Dat ze niet wilde dat ik ging maar dat ze weet dat ik moet. Ik liet zacht een zucht ontsnappen en trok haar wat dichter tegen me aan. 'komt goed, ik praat wel met hem, beloofd'. Dan ruik ik plots iets, iets wat me niet bekent voorkomt en ik wil al opstaan om Nessie te beschermen als ze me vertelt wie het zijn. Ik ontspan en wacht af tot de 2 personen hier aankomen. Ik knuffel nessie weer tot de 2 personen bij ons zijn. 'hoi, ik ben Jacob' zeg ik met een glimlach 'wees maar niet bang, ik doe jullie niks'. Aarzelend kijken ze van mij naar Nessie, en wanneer ze hun bemoedigend heeft toegeknikt zegt het meisje verlegen 'ik ben Summer, en dit is Dean'. Ze vertelt nog wat meer dingen over zichzelf en ik luister naar hun verhaal zonder ze te onderbreken.
Na het lange verhaal gaan Summer en Dean weer weg en Nessie kijkt me met puppy oogjes aan 'gaan we nu naar ons huisje?'
Ik lach, sta op en trek haar overeind 'kom prinses, ons huisje wacht' en ik begin te rennen

ik geef hem zachtjes een kus als hij verteld dat hij met opa Billy zou gaan praten.
dat was al iets, nu hopen dat hij het zal begrijpen.
zijn warme armen om mij heen voelt echt goed.
ik merk aan Jake dat hij mij wilt beschermen maar alweer ontspant als ik hem vertel van Summer en Dean. ik kruip verder in zijn armen als hij mij weer knuffeld. ik vind het fijn dat Jacob er alles aan doet om ze welkom te heten en echt naar ze wilt luisteren. in mijn ogen horen ze echt bij beide families. en dat is niet vanwege de adoptie of het inprenten. ik had altijd al een goede band met ze gehad. voor mij waren voor het hele gebeuren al een beetje een broer en zus voor me.
ik moest lachen naar wat dingen die Summer vertelde. ik wist echt dat Leah zou boffen met een gozer als Dean aan haar zijde. hij was echt iemand die klaar voor haar en haar dochters zou zijn. Toen ze eenmaal weg waren en Jake had mij omhoog geholpen, sprong ik op zijn rug en hij begon te rennen. het was wel dichtbij maar zulke ritjes had ik gemist.
ons huisje kwam al in zicht en jake minderde vaat.
hmm, ik keek er nu al naar uit om samen sterren te gaan kijken

Met Nessie op me rug had ik het kleine stukje naar ons huis gerend. Het voelde fijn en vertrouwd om zo te rennen en al snel kwam ons huisje in zicht. Ik minderde vaart em zorgde ervoor dat Nessie niet zou vallen. Bij ons huisje aangekomen laat Nessie zich van mijn rug glijden en ik pak haar hand. 'kom mee' zeg ik tegen haar en ik neem haar mee, door het huis waar ik snel een deken pal, naar de tuin en leg het kleed neer op de grond. 'gaat u zitten prinses' zeg ik lachend en ze gaat zitten. Ik haal snel binnen wat te eten en te drinken en zet me dan naast Nessie neer. 'ben je gelukkig?' vraag ik haar.

als ik eindelijk zit op het kleed, kijk ik Jake na als hij binnen drinken en wat eten gaat halen.
er verschijnt een lach op mijn gezicht als hij eindelijk naast me zit.
ik plaats mijn lippen op die van hem en geef hem een zoen.
"Jacob Black, ik ben tot nu toe nog niet zo gelukkig geweest. ik heb een geweldige familie en een mooie groep vrienden waar ik me goed bij voel.
ik heb jou en binnenkort ons kindje of misschien wel kinderen. want ergens heb ik het gevoel dat het een tweeling is, maar dat kan ook aan mij liggen. ik ben allang blij dat je hier bent en jij kan me allen heel erg gelukkig maken en dat weet je meneer." zei ik en ik pakte zijn hand. "ergens ben ik blij dat de Voltori voorlopig geen reden heeft om langs te komen. dat zou ik op dit moment niet aankunnen en die andere bloedzuigers kunnen we ook wel aan. zolang ik mijn familie, vrienden en jou heb, komt vast alles goed. daar geloof ik heilig in" zei ik. ik vroeg me af waarom hij dat vroeg maar het maakte ergens niet uit. we waren samen en daar kon niks tegenop.

Ze zoent me voor ze begint te vertellen. Ze vertelt dat ze gelukkig is met mij, en met haar familie en vrienden. Waarom voel ik me dan zo rot? Ze pakt mijn hand ik ik knijp er zachtjes in terwijl ik naar de sterren kijk. Ze zei nog iets over de voltori maar het gaat langs me heen.. Ik wilde er gewoon even niet aan denken. Ze denkt dat ze geen reden hebben, ze moest eens weten. Ik kijk van opzij naar haar, ook zij kijkt naar de sterren, ze lijkt oprecht gelukkig en ik wil het niet verpesten.
'wil je iets eten lieverd?' vraag ik haar terwijl ik wat crackers pak. Ik kan een lach niet onderdrukken. 'sorry' begin ik lachend 'het is niet heel veel, maar meer was er niet in huis'.
Ik denk dat nessie niet veel thuis is geweest sinds ik weg was.. Vandaar de weinige boodschappen.

i moet lachen als hij zegt dat er niet veel in huis is.
"tja, was veel bij mam en de rest. vond het niet fijn om alleen thuis te zijn. zo zonder jou enzo. maar heel erg graag. begin een beetje honger te krijgen" zei ik met een knorrende maag. ik moest nu wel goed eten nu ik zwanger was. ik nam de crackers aan en begon te eten. de lucht was mooi helder en toen ik wat gegeten had keek ik weer naar boven. even vergat ik alle ellende en genoot ik van het samenzijn met Jacob

Ze vertelde dat ze niet graag alleen in het huis was, en dat zorgde voor een naar gevoel.. Het speet me dat ik nessie alleen moest laten maar ik moest weg... Dat begreep ze toch wel?
Ze at haar crackers en keek weer naar de maan en sterren, waar zou ze aan denken? Aan de afgelopen maanden? Of aan wat er komen gaat..
Zachtjes zet ik me naast haar neer en leg een arm om haar heen. Ook ik speur de hemel af en wijs dan naar een plekje vlak boven ons. 'zie je dat? Daar is de kleine beer.. En daar..' ik verplaats mijn hand een stukje 'dat daar is de grote beer, zie je ze?'

ik keek waarnaar Jake wees en knikte.
"wat zijn ze mooi. en daarnaast de steelpan toch?" vroeg ik stil
ik kruip zachtjes in zijn armen, ook vanwege dat ik het een beetje koud kreeg.
mijn hoofd legde ik op zijn schouder.
ik moest denken aan alles wat er de afgelopen r=tijd was gebeurd en even stopte ik dat weer weg. ik wilde daar niet aan denken.